Μια ηφαιστειακή στάχτη μας σώζει
Με την εμπειρία πολλών ετών συμμετοχής στα ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα έλεγα πολλές φορές σε φίλους ότι δε χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι πίσω τους κρύβεται κάτι πραγματικά πολύ περίεργο. Με το δεδομένο ότι άρχισαν από τα μέσα της δεκαετίας του '80, είναι πολύ περίεργο που συνεχίζουν να προσφέρουν από τον προϋπολογισμό τους ένα μεγάλο ποσοστό (και συνολικά ένα τεράστιο ποσό στην εικοσιπενταετία) για έξοδα συμμετοχής σε τεχνικές συναντήσεις, κατά βάση δηλαδή για αεροπορικά εισιτήρια και ξενοδοχεία. Δε μπορεί να έχουν μεσολαβήσει τόσα χρόνια έρευνας και να μην έχει σχεδιαστεί ένα αξιοπρεπές σύστημα τηλεδιάσκεψης, τέτοιο ώστε να μπορεί να υποκαταστήσει με αξιώσεις την άμεση επαφή.
Καταλαβαίνω βεβαίως ότι η άμεση επαφή δε μπορεί να συγκριθεί εύκολα με οποιοδήποτε σύστημα τηλεδιάσκεψης. Τέλος πάντων είμαι βέβαιος ότι το θέμα θα είναι επαρκώς καλυμμένο στη σχετική βιβλιογραφία τη σκορπισμένη σε περιοχές από τις τηλεπικοινωνίες και τις διεπαφές ανθρώπου-μηχανής ως τη σημειολογία και την ψυχολογία. Για να πω την αμαρτία μου τη βιβλιογραφία αυτή δεν την έψαξα ιδιαιτέρως. Ωστόσο όσο κι αν υστερεί η "επαφή" μέσα από τηλεδιάσκεψη, νοητή πραγματικότητα (VR) ή οποιαδήποτε άλλη σχετική τεχνολογία, το οικονομικό επιχείρημα είναι ξεκάθαρο. Αν όσα έχει ο μέσος ευρωπαίος ερευνητής ξοδέψει σε αεροπορικά εισιτήρια είχαν πάει στο στήσιμο μια εγκατάστασης τηλεδιάσκεψης, ο καθένας μας θα είχε την προσωπική του αίθουσα, εξοπλισμένη με σάουνα, μασαζοπολυθρόνα και σύστημα επεξεργασίας εικόνας με το οποίο ο χρήστης της αίθουσας θα φαινόταν ντυμένος με σακκάκι και γραβάτα αντί για μαγιό.
Καταλαβαίνω επίσης ότι ορισμένοι τύποι συνδιάσκεψης δε μπορούν να γίνουν από μακριά. Π.χ. η έφοδος οικονομικών ελεγκτών στις εγκαταστάσεις του ελεγχόμενου πέφτει σ' αυτήν την κατηγορία. Στην ίδια κατηγορία πέφτει το στήσιμο ενός πιλοτικού συστήματος, ειδικά όταν αυτό έχει να κάνει με hardware. Η συντριπτική όμως πλειοψηφία των συναντήσεων είμαι βέβαιος ότι δεν πέφτει σε τέτοιες εξαιρέσεις.
Και μ' αυτά τα δεδομένα είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει θεσπίσει εδώ και χρόνια υποχρεωτική χρήση τηλεδιάσκεψης.
Καταλαβαίνω ότι ο καθένας μας (περιλαμβανομένων αυτών που παίρνουν τις σχετικές αποφάσεις) είναι πολύ χαρούμενος να αλλάζει τον αέρα του πού και πού, έστω κι αν του μένουν ελάχιστες ώρες για μια βόλτα και μια μπίρα στο τέλος της μέρας. Και δεν αγνοώ ότι οι συσκέψεις που γίνονται μέσω τηλεφώνου και απλών ή πιο σύνθετων μέσων τηλεδιάσκεψης έχουν αυξηθεί. Η εντύπωσή μου όμως είναι ότι παραμένει χοντρικά ίδια η συχνότητα των συσκέψεων που συνεπάγονται φυσική μετακίνηση.
Μιας λοιπόν και η χώρα μας (δικαίως) κατηγορείται για σπατάλες, οι συνήθεις κατήγοροι είναι απορίας άξιο που τρώνε τόσα λεφτά τζάμπα και βερεσέ.
Και ξαφνικά έσκασε μύτη το Eyjafjallajökull. Οι συνήθεις ταξιδιώτες έμειναν ρέστοι και κάμποσοι απ' αυτούς δοκίμασαν τη "χαρά" της επίγειας μετακίνησης. Επιτέλους, θυμήθηκαν τις εναλλακτικές λύσεις και υποχρεώθηκαν να τις χρησιμοποιούν. Και να που άρχισε να γίνεται αυτό που έπρεπε να γίνεται από καιρό. Τα υπόλοιπα διαβάστε τα στον τύπο.
Καταλαβαίνω βεβαίως ότι η άμεση επαφή δε μπορεί να συγκριθεί εύκολα με οποιοδήποτε σύστημα τηλεδιάσκεψης. Τέλος πάντων είμαι βέβαιος ότι το θέμα θα είναι επαρκώς καλυμμένο στη σχετική βιβλιογραφία τη σκορπισμένη σε περιοχές από τις τηλεπικοινωνίες και τις διεπαφές ανθρώπου-μηχανής ως τη σημειολογία και την ψυχολογία. Για να πω την αμαρτία μου τη βιβλιογραφία αυτή δεν την έψαξα ιδιαιτέρως. Ωστόσο όσο κι αν υστερεί η "επαφή" μέσα από τηλεδιάσκεψη, νοητή πραγματικότητα (VR) ή οποιαδήποτε άλλη σχετική τεχνολογία, το οικονομικό επιχείρημα είναι ξεκάθαρο. Αν όσα έχει ο μέσος ευρωπαίος ερευνητής ξοδέψει σε αεροπορικά εισιτήρια είχαν πάει στο στήσιμο μια εγκατάστασης τηλεδιάσκεψης, ο καθένας μας θα είχε την προσωπική του αίθουσα, εξοπλισμένη με σάουνα, μασαζοπολυθρόνα και σύστημα επεξεργασίας εικόνας με το οποίο ο χρήστης της αίθουσας θα φαινόταν ντυμένος με σακκάκι και γραβάτα αντί για μαγιό.
Καταλαβαίνω επίσης ότι ορισμένοι τύποι συνδιάσκεψης δε μπορούν να γίνουν από μακριά. Π.χ. η έφοδος οικονομικών ελεγκτών στις εγκαταστάσεις του ελεγχόμενου πέφτει σ' αυτήν την κατηγορία. Στην ίδια κατηγορία πέφτει το στήσιμο ενός πιλοτικού συστήματος, ειδικά όταν αυτό έχει να κάνει με hardware. Η συντριπτική όμως πλειοψηφία των συναντήσεων είμαι βέβαιος ότι δεν πέφτει σε τέτοιες εξαιρέσεις.
Και μ' αυτά τα δεδομένα είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει θεσπίσει εδώ και χρόνια υποχρεωτική χρήση τηλεδιάσκεψης.
Καταλαβαίνω ότι ο καθένας μας (περιλαμβανομένων αυτών που παίρνουν τις σχετικές αποφάσεις) είναι πολύ χαρούμενος να αλλάζει τον αέρα του πού και πού, έστω κι αν του μένουν ελάχιστες ώρες για μια βόλτα και μια μπίρα στο τέλος της μέρας. Και δεν αγνοώ ότι οι συσκέψεις που γίνονται μέσω τηλεφώνου και απλών ή πιο σύνθετων μέσων τηλεδιάσκεψης έχουν αυξηθεί. Η εντύπωσή μου όμως είναι ότι παραμένει χοντρικά ίδια η συχνότητα των συσκέψεων που συνεπάγονται φυσική μετακίνηση.
Μιας λοιπόν και η χώρα μας (δικαίως) κατηγορείται για σπατάλες, οι συνήθεις κατήγοροι είναι απορίας άξιο που τρώνε τόσα λεφτά τζάμπα και βερεσέ.
Και ξαφνικά έσκασε μύτη το Eyjafjallajökull. Οι συνήθεις ταξιδιώτες έμειναν ρέστοι και κάμποσοι απ' αυτούς δοκίμασαν τη "χαρά" της επίγειας μετακίνησης. Επιτέλους, θυμήθηκαν τις εναλλακτικές λύσεις και υποχρεώθηκαν να τις χρησιμοποιούν. Και να που άρχισε να γίνεται αυτό που έπρεπε να γίνεται από καιρό. Τα υπόλοιπα διαβάστε τα στον τύπο.
Comments