Για μια πιο ανθρώπινη τεχνολογία

Τον τελευταίο καιρό είχα την ατυχία να σπάσω το χέρι μου. Δεν μου έχει ξανασυμβεί στα 54 χρόνια της ζωής μου.

Έτσι έμαθα πολλά καινούρια. Έμαθα πως να κάνω δουλειές μόνο με το δεξί χέρι. Έμαθα διάφορα κόλπα που ποτέ δεν είχα σκεφτεί ως τώρα. Έμαθα πώς είναι η ζωή ενός ανθρώπου που έχει προβλήματα κινητικά. Έμαθα ότι είναι φρικτά δύσκολο να κόψεις ψωμί κι αδύνατο να καθαρίσεις φρούτο.

Αλλά το χειρότερο μπλέξιμο είναι πώς να γράφω στον υπολογιστή. Εδώ και πολλά χρόνια έμαθα να γράφω με τυφλό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι μου στοίχισε ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν μπορούσε πια να γράφω και με τα δυο χέρια.

Έψαξα με επιμονή να βρω εναλλακτική λύση. Η φανερή εναλλακτική λύση ήταν υπαγόρευση σε υπολογιστή και μετατροπή φωνής σε κείμενο.

Η τεχνολογία αυτή δεν είναι ακόμα ώριμη. Παρόλα αυτά οι δυο μεγαλύτερες εταιρείες που κατασκευάζουν λειτουργικά συστήματα δίνουν τα δικά τους ενσωματωμένα συστήματα αναγνώρισης για την αγγλική γλώσσα και μερικές άλλες γλώσσες. Δυστυχώς τα ελληνικά όπως πάντα δεν υποστηρίζονται. Η ατυχία του να είσαι Έλληνας συνεχίζεται ακόμα κι εδώ. Παρόλα αυτά κατάφερα να γράψω αυτό το κείμενο υπαγορεύοντας το στο κινητό μου. Φυσικά δεν απέφυγα τις διορθώσεις. Σε μερικές περιπτώσεις η αναγνώριση φωνής δεν απέφυγε τα λάθη όσες φορές κι αν επαναλαμβάνω την ίδια λέξη.

Αυτή όμως η μικρή επιτυχία είναι τουλάχιστον μια παρηγοριά.

Comments

Popular posts from this blog

Ένας ιστορικός πίνακας γεμάτος σημαίες

Το έγκλημα στο Οριάν Εξπρές

Ταξίδι με το οχηματαγωγό κατά το σωτήριον έτος 2023