Πριν τα μεσάνυχτα στο θερινό

Τελικά μου φαίνεται ότι στο Πριν τα Μεσάνυχτα (Before Midnight) πήγαν όλοι λόγω Μάνης.  Όλοι οι συνάδελφοι που κατάγονται από κει ή κάνουν διακοπές στη νότια Πελοπόννησο ήταν παρόντες. Τυχαίο; Δε νομίζω.

Καθόμουν στην πέμπτη σειρά από μπροστά. Ήρθε ένας τύπος με μαλλί αφάνα, ψηλός, και κάθισε ακριβώς μπροστά μου. Η μόδα του ποσώς μ’ ενδιέφερε, αλλά η αναισθησία του ήταν τιμωρητέα. Σηκώθηκα και πήγα ακριβώς μπροστά του.

Δίπλα ήρθε με το που άρχισε το έργο μια οικογένεια με δυο κοριτσάκια.  Πολύ αργά για δεύτερη αλλαγή θέσης. Το διπλανό μου ήταν γύρω στα έξι, δε νομίζω να είχε το παραμικρό ενδιαφέρον για την ταινία. Στριφογύριζε ασταμάτητα στην καρέκλα του, έτρωγα σπρωξιές και καρεκλιές όσες φορές έκανα τίμια προσπάθεια να καταλάβω το βαθύ νόημα των ατέλειωτων διαλόγων του έργου. Τουλάχιστον δε μιλούσε ιδιαίτερα, δε μίλησα κι εγώ, το συμπάθησα για το δράμα που περνούσε.

Τι βαθιά φιλοσοφικό ή έστω απλά αξιοπρόσεκτο πρέπει να βρω στο ότι ένας μπαμπάς τρώει το μήλο της κόρης του την ώρα που αυτή κοιμάται; Σε πόσες χιλιάδες ταινιών έχει αναλυθεί το ζήτημα του συζύγου που βρίσκει νεαρή ερωμένη και το θέμα της εξαπάτησης γενικότερα; Γιατί η εξίσωση του κινηματογραφικού χρόνου με τον πραγματικό δεν είναι απλή τεμπελιά και οικονομία στον προϋπολογισμό της ταινίας; Γιατί είναι νέο πως στις σύγχρονες οικογένειες υπάρχουν αντιθέσεις συμφερόντων, συμβιβασμοί και, ελλείψει των τελευταίων, διαζύγια; Γιατί αν έχω τέτοια «κοινωνικά» ενδιαφέροντα να φάω δυο ώρες στο θερινό σινεμά αντί να πάω σ’ ένα καφέ και να κρυφακούω τους διπλανούς; Ακόμα καλύτερα θα μπορούσα να πάω για μπίρες με τους φίλους μου και να παίζω ο ίδιος ένα ρόλο, που θα μιλάει απ’ ευθείας στην ψυχή μου μιας και θα λέω τον καημό μου. Είμαι βέβαιος ότι η θεατρολογία κάτι σπουδαίο θα ‘χει να πει, κάτι για την καταστροφή της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στο έργο και στο θεατή ...

Ωστόσο δε μπορώ να καταλάβω πώς ο κινηματογράφος ήταν γεμάτος παιδάκια όταν οι διάλογοι του έργου είχαν αναρίθμητες αναφορές σε ερωτικές πράξεις, κατά προτίμηση στοματικού έρωτα. Την κατάσταση έσωζε, κατά το δυνατό, η σεμνή μετάφραση. Ήταν ίσως το πιο διασκεδαστικό στοιχείο του έργου, να συγκρίνεις τον ήχο με τους υπότιτλους.

Στο διάλειμμα πήγα για πορτοκαλάδες. Πόση ώρα έπρεπε να περιμένω να παραγγείλει ο μπροστινός μου με το μουστάκι, που ξερογλυφόταν για την ξανθιά πωλήτρια κι άλλαζε συνέχεια την παραγγελία του για πίτσες; Εκείνη πάλι υπέμενε αδιαμαρτύρητα τα βίτσια του. Όταν ήρθε η σειρά μου πήρε τα λεφτά κι έφυγε. Της ζήτησα απόδειξη. Έκανε πως ξεχάστηκε.


Πας σινεμά για να ξεχάσεις το θέατρο φρίκης της ελληνικής πολιτικής σκηνής; Κλείσε τότε τα μάτια σου στις μπηχτές της ταινίας ότι παθαίνουμε αλλά υπομένουμε απαθείς. Χώρια τις άλλες για την κιτς διακόσμηση των ντόπιων ξενοδοχείων. Είμαστε μεγαλόκαρδοι οι ιθαγενείς, αφού πληρώνουμε τόσα εισιτήρια για να μας τα ψέλνουν και να μας θυμίζουν οικεία κακά.

Comments

Popular posts from this blog

Ένας ιστορικός πίνακας γεμάτος σημαίες

Το έγκλημα στο Οριάν Εξπρές

Ταξίδι με το οχηματαγωγό κατά το σωτήριον έτος 2023